Ετσι ορίζει σχετικός νόμος που έρχεται να αλλάξει τις συνήθειες καταναλωτών και καταστηματαρχών στη μαζική εστίαση.
Ηδη σε αρκετά μεσσηνιακά εστιατόρια, όταν ζητούσε κάποιος λάδι, ο σερβιτόρος το έφερνε σε κλειστό μπουκαλάκι. Πλέον αυτό έγινε και νόμος του κράτους, αλλά όπως διευκρινίζει μιλώντας στην “Ε” ο πρόεδρος του Συλλόγου Ιδιοκτητών Καταστημάτων Υγειονομικού Ενδιαφέροντος Καλαμάτας Ανδρέας Ζαγάκος, το σφραγισμένο μπουκαλάκι με ελαιόλαδο μπαίνει στο τραπέζι εφόσον ζητείται ως συμπλήρωμα. “Η νομοθεσία είναι σαφής, το προβλέπει εφόσον ο πελάτης ζητήσει εξτρά ελαιόλαδο. Aυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι θα πηγαίνει η σαλάτα αλάδωτη ή η φέτα χωρίς λάδι. Ο εστιάτορας θα συνεχίσει να σερβίρει κανονικά όπως σερβίρει τα φαγητά του”, εξηγεί. Αυτό που καταργείται διά... ροπάλου είναι “τα διάφορα βαζάκια με τα αμφιβόλου ποιότητας λάδια, από άποψη τόσο γευσιγνωσίας όσο και υγιεινής”.
ΠΑΝΤΑ ΚΛΕΙΣΤΟ ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ
Οπως λέει ο Α. Ζαγάκος, “θα πρέπει να υπάρχουν σφραγισμένα μπουκαλάκια ελαιόλαδο μη επαναγεμιζόμενα, τα οποία θα χρησιμοποιούνται άπαξ. Αυτό σημαίνει λοιπόν ότι όταν το αποσύρεις από το τραπέζι, αν ο πελάτης δεν έχει χρησιμοποιήσει ολόκληρη την ποσότητα, μπορείς να το χρησιμοποιήσεις εσύ στο φαγητό σου, στο μαγείρεμά σου, αλλά όχι πάλι στον επόμενο πελάτη ανοιγμένο”. Γι’ αυτό και “η προτροπή θα είναι να το παίρνει ο πελάτης”.
Οσον αφορά τους ίδιους τους επιχειρηματίες στον κλάδο του επισιτισμού, “η πλειοψηφία των συναδέλφων και οι θεσμικοί μας φορείς θεωρούν ότι το τυποποιημένο ελαιόλαδο, όπως και γενικά τα τυποποιημένα προϊόντα, μπορούν να διασφαλίσουν την βιωσιμότητα του παραγωγού και του τυποποιητή αλλά και να είναι ένα διαβατήριο ποιότητας του προϊόντος σε όλο τον κόσμο”. Και με αυτή τη λογική “είμαστε υπέρ της χρήσης των τυποποιημένων προϊόντων, και αυτή πρέπει να είναι και η λογική μας στην προμήθεια του έξτρα παρθένου ελαιολάδου για τη χρήση στην κουζίνα – δηλαδή πρέπει να απευθυνόμαστε σε νόμιμους τυποποιητές και με τιμολόγιο να αγοράζουμε πεντόλιτρο για τη χρήση στην κουζίνα μας, που είναι η μεγαλύτερη συσκευασία που μπορεί να τυποποιηθεί το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο βάσει κοινοτικής οδηγίας”.
ΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΠΟΙΟΤΗΤΑ
Ο ίδιος λέει ότι “ήδη τα τελευταία χρόνια έχει γίνει μια στροφή στην ποιότητα, και πολλά καταστήματα στην Μεσσηνία και στην Καλαμάτα χρησιμοποιούν το τυποποιημένο ελαιόλαδο στο τραπέζι πριν καν αυτή η ιστορία γίνει νόμος”. Οι Μεσσήνιοι εστιάτορες “είχαμε ήδη μπει στη διαδικασία να χρησιμοποιούμε τέτοια μπουκαλάκια τα οποία μας πρότειναν οι άνθρωποι που συνεργαζόμασταν, καθώς υπήρχε στο βάθος της σκέψης μας ότι αυτό κάποια στιγμή θα γίνει νόμος”. Ανεξάρτητα όμως από αυτό, “πάρα πολλοί συνάδελφοι έκριναν ότι εξυπηρετεί τους σκοπούς προβολής του προϊόντος αλλά και του καταστήματος”.
Αλλά και η αντίδραση των πελατών έπεισε τους καταστηματάρχες εστίασης: “Η αντίδραση από τους πελάτες όταν ζητούσαν ελαιόλαδο και τους το πηγαίναμε στο μπουκαλάκι ήταν ενθουσιώδης. Δεν ρώτησε ποτέ κανείς αν χρεώνεται, γιατί τους αρέσει αυτή η εικόνα πάνω στο τραπέζι, ενώ η νομοθεσία μας δίνει το δικαίωμα να το χρεώσουμε έως 1 ευρώ”, αναφέρει ο κ. Ζαγάκος - επισημαίνοντας παράλληλα ότι αυτό έχει ένα κόστος αγοράς για το εστιατόριο 0,70 με 0,85 ευρώ.
ΠΡΟΣΤΙΘΕΜΕΝΗ ΑΞΙΑ
Βέβαια, όπως λέει στη συνέχεια, από πολλούς από τους συναδέλφους του “γίνεται αντιληπτό ότι αυτό το κόστος λειτουργεί ως προστιθέμενη αξία στις προσφερόμενες από εμάς υπηρεσίες, και αρκετοί δεν θα το χρεώσουν, ή θα το κάνουν ανάλογα με τον λογαριασμό ή τα μπουκαλάκια που θα ζητήσει ένα τραπέζι”.
Ο Ανδρέας Ζαγάκος το βλέπει πάντως και ως εξαιρετική ευκαιρία να προβληθεί το μεσσηνιακό ελαιόλαδο και, μέσα από συντονισμένες κινήσεις και ενέργειες να κατακτήσει μαζί με τις ελιές Καλαμών τα τραπέζια εστιατορίων σε περιοχές της χώρας. “Στη Μεσσηνία υπάρχουν εξαιρετικές εταιρείες τυποποίησης και ο επισκέπτης έρχεται να γευτεί μεσσηνιακό ελαιόλαδο. Εχουμε λιοτρίβια μικρά, μεγαλύτερα, αγροτικούς συνεταιρισμούς με διεθνείς διακρίσεις, και οι Μεσσήνιοι θα πρέπει να κυνηγάμε να υπάρχει μεσσηνιακό ελαιόλαδο κι ελιές Καλαμών σε όλα τα εστιατόρια της Ελλάδας”, αναφέρει καταλήγοντας.
Ν.Κ.
